راهنمای کامل RESTful API: ساخت و مصرف خدمات وب

RESTful API (انتقال وضعیت نمایندگی) به استانداردی واقعی برای ساخت و مصرف سرویس های وب تبدیل شده اند. آنها راهی را برای سیستم های مختلف برای برقراری ارتباط و تبادل داده ها از طریق اینترنت به شیوه ای مقیاس پذیر و قابل همکاری فراهم می کنند. اگر با API های RESTful تازه کار هستید یا به دنبال افزایش درک خود هستید، این راهنمای جامع شما را با مفاهیم کلیدی، اصول و بهترین شیوه های مرتبط با ساخت و مصرف API های RESTful آشنا می کند.

بیشتر بدانید: بهترین زبان های برنامه نویسی بک اند برای توسعه وب

RESTful API چیست؟

API RESTful یک سبک معماری است که مجموعه ای از محدودیت ها و اصول را برای طراحی سرویس های وب تعریف می کند. از پروتکل HTTP موجود استفاده می کند و به مشتریان اجازه می دهد تا با درخواست های استاندارد HTTP مانند GET، POST، PUT، DELETE و غیره، عملیاتی را بر روی منابع وب انجام دهند. RESTful API بر اساس یک مدل سرویس گیرنده-سرور بدون حالت هستند، که در آن هر درخواست مشتری حاوی تمام اطلاعات لازم برای پردازش سرور است.

مفاهیم کلیدی RESTful API:

منابع:

در REST، یک منبع مفهوم اساسی است. این یک موجودیت خاص مانند یک کاربر، محصول یا سفارش را نشان می دهد که می تواند از طریق API به آن دسترسی داشته باشد و دستکاری شود. منابع معمولاً توسط URI های منحصر به فرد (شناسه منبع یکسان) شناسایی می شوند.

افعال HTTP:

RESTful API از افعال HTTP برای تعیین نوع عملیاتی که باید روی یک منبع انجام شود استفاده می کنند. افعال متداول HTTP عبارتند از:

GET: بازیابی نمایشی از یک منبع.

POST: یک منبع جدید ایجاد کنید.

PUT: یک منبع موجود را به روز کنید.

DELETE: حذف یک منبع.

PATCH: تا حدی یک منبع را به روز کنید.

نمایندگی ها:

منابع در یک RESTful API می‌توانند چندین نمایش مانند JSON، XML یا HTML داشته باشند. مشتریان می توانند قالب نمایش ترجیحی خود را با استفاده از هدر HTTP “Accept” مشخص کنند و سرورها با نمایش مناسب پاسخ دهند.

رابط یکنواخت:

API های RESTful از یک رابط یکنواخت پیروی می کنند، به این معنی که آنها به مجموعه ای استاندارد از محدودیت ها، از جمله:

بدون تابعیت: هر درخواست مشتری باید شامل تمام اطلاعات لازم برای پردازش سرور بدون اتکا به حالت سمت سرور باشد.

جداسازی مشتری از سرور: کلاینت و سرور موجودیت های جداگانه ای هستند که از طریق شبکه با هم ارتباط برقرار می کنند. سرور مسئول رسیدگی به درخواست ها است، در حالی که مشتری مسئول رابط کاربری و منطق ارائه است.

Cacheable: پاسخ های سرور را می توان توسط سرویس گیرنده یا سرورهای واسطه ذخیره کرد تا عملکرد را بهبود بخشد.

سیستم لایه ای: یک کلاینت بدون اطلاع از جزئیات پیاده سازی با API تعامل می کند. API می تواند از چندین لایه مانند بار متعادل کننده ها، پراکسی ها یا دروازه ها تشکیل شده باشد.

ساختن یک RESTful API:

هنگام ساخت یک RESTful API، پیروی از بهترین شیوه ها برای اطمینان از مقیاس پذیری، قابلیت نگهداری و سهولت مصرف ضروری است. در اینجا یک نقشه راه گام به گام برای راهنمایی شما در این فرآیند آورده شده است:

شناسایی منابع:

منابعی را که API شما در معرض دید قرار می دهد، تعیین کنید. اینها می‌توانند موجودیت‌هایی از مدل دامنه شما باشند، مانند کاربران، محصولات یا مقالات.

URI ها را تعریف کنید:

URI های منحصر به فردی را به هر منبع اختصاص دهید که ساختار سلسله مراتبی و روابط آنها را نشان می دهد. از اسم ها به جای افعال در URI ها استفاده کنید و از افشای جزئیات پیاده سازی خودداری کنید.

افعال HTTP مناسب را انتخاب کنید:

افعال HTTP مناسب برای انجام عملیات روی هر منبع را تعیین کنید. از GET برای بازیابی داده ها، POST برای ایجاد منابع جدید، PUT برای به روز رسانی منابع، DELETE برای حذف منابع و PATCH برای به روز رسانی های جزئی استفاده کنید.

بارهای درخواستی و پاسخ طراحی:

ساختار و قالب بارهای درخواست و پاسخ را تعریف کنید. از فرمت‌های استاندارد مانند JSON یا XML استفاده کنید و داده‌ها و ابرداده‌های مربوطه را شامل شود.

اجرای عملیات CRUD:

اجرای عملیات CRUD (ایجاد، خواندن، به روز رسانی، حذف) برای هر منبع با استفاده از HTTP انتخابی افعال عملیات را به منطق سمت سرور مربوطه و تعاملات پایگاه داده نقشه برداری کنید.

کنترل خطاها و کدهای وضعیت:

با برگرداندن کدهای وضعیت HTTP مناسب، خطاها را به خوبی مدیریت کنید. کدهای وضعیت رایج شامل 200 برای درخواست های موفق، 201 برای ایجاد موفقیت آمیز منابع، 400 برای خطاهای مشتری و 500 برای خطاهای سرور است.

اجرای احراز هویت و مجوز:

با پیاده سازی مکانیسم های احراز هویت و مجوز، API خود را ایمن کنید. از استانداردهایی مانند OAuth یا JWT (JSON Web Tokens) برای احراز هویت کاربران و کنترل دسترسی به منابع استفاده کنید.

نسخه سازی:

نسخه API خود را برای حفظ سازگاری با گذشته در نظر بگیرید. این به شما این امکان را می دهد که تغییراتی را بدون شکستن پیاده سازی های مشتری موجود ایجاد کنید. از شماره‌های نسخه در URI یا از طریق هدرهای درخواست استفاده کنید.

مستندات:

مستندات جامعی را برای API خود ارائه دهید، از جمله توضیحات مفصل در مورد منابع، نقاط پایانی، بارهای درخواست/پاسخ و رسیدگی به خطا. از ابزارهایی مانند Swagger یا OpenAPI برای تولید اسناد API تعاملی استفاده کنید.

مصرف یک RESTful API:

مصرف یک API RESTful شامل ارسال درخواست های HTTP به نقاط انتهایی API و پردازش پاسخ ها است. در اینجا مراحلی وجود دارد که باید هنگام مصرف یک API RESTful دنبال کنید:

نقاط پایانی API را شناسایی کنید:

اسناد API را درک کنید و نقاط پایانی موجود و عملکرد آنها را شناسایی کنید.

افعال HTTP مناسب را انتخاب کنید:

افعال HTTP مناسب را برای عملیات مورد نظر در نقاط انتهایی API تعیین کنید.

نوشتن درخواست ها:

درخواست های HTTP را با هدرها، پارامترها و بارهای درخواستی لازم بسازید. از کتابخانه ها یا چارچوب هایی استفاده کنید که درخواست های HTTP را ساده می کنند، مانند Axios (جاوا اسکریپت) یا درخواست ها (Python).

رسیدگی به پاسخ ها:

پاسخ های دریافت شده از API را پردازش کنید. پاسخ های JSON یا XML را در اشیاء غیراصولی کنید و داده های مربوطه را استخراج کنید.

رسیدگی به خطا:

با بررسی کدهای وضعیت HTTP و پاسخ‌های خطا، خطاهای بازگردانده شده توسط API را مدیریت کنید. بر اساس پاسخ دریافتی، منطق رسیدگی به خطا را مناسب اجرا کنید.

احراز هویت و مجوز:

اگر API به احراز هویت نیاز دارد، اعتبارنامه یا نشانه‌های لازم را در درخواست‌ها برای دسترسی به منابع محافظت‌شده وارد کنید.

Caching را پیاده سازی کنید:

از مکانیسم‌های کش ارائه شده توسط API، مانند ETags یا هدرهای کنترل حافظه پنهان، برای بهبود عملکرد و کاهش درخواست‌های اضافی استفاده کنید.

محدود کردن نرخ کنترل:

اگر API محدودیت‌های نرخ را اعمال می‌کند، اطمینان حاصل کنید که به آن‌ها پایبند هستید تا از مسدود شدن یا درنگ شدن آن جلوگیری کنید.

نظارت بر تغییرات API:

با تغییرات API و به‌روزرسانی‌های نسخه به‌روز بمانید تا پیاده‌سازی مشتری خود را مطابق با آن تطبیق دهید.

نتیجه: RESTful API به دلیل سادگی، مقیاس پذیری و قابلیت همکاری به استانداردی برای ساخت و مصرف سرویس های وب تبدیل شده اند. با درک مفاهیم کلیدی و پیروی از بهترین شیوه ها، می توانید API های قوی طراحی و ایجاد کنید که ارتباط یکپارچه بین سیستم های مختلف را امکان پذیر می کند. به طور مشابه، هنگام مصرف API های RESTful، رعایت مدیریت درخواست/پاسخ مناسب و ترکیب اقدامات امنیتی، تجربه یکپارچه سازی روان را تضمین می کند. به یاد داشته باشید که API خود را به طور کامل مستند کنید تا به توسعه دهندگان کمک کنید تا قابلیت ها و کاربرد آن را درک کنند. با این راهنمای جامع، شما به خوبی مجهز هستید تا سفر خود را برای ساخت و مصرف API های RESTful آغاز کنید.

تیم طوفان وردپرس